داشتم یه دوری تو سایت ها و وبلاگها میزدم ،یاد سینمای از دست رفته مون افتادم جایی که یک ده قبل تو اوج بود و مردم سرو دست میشکستن واسه فیلم دیدن یادش به خیر فیلم های هامون،مادر،روزواقعه،پری،......
یاد یه سری دیالوگ زیبا افتادم که خیلی این دیالوگها رو دوست دارم و میخوام با شما هم در میون بذارم شاید مورد استفاده تون باشه و کمی تفکر کنین:
استاد بهمن فرمان آرا تو فیلم خانه ای روی آب از زبان رضا کیانیان میگه: نجابت وقتی معنا پیدا میکنه که راه دومی هم وجود داشته باشه
استاد بهرام بیضایی تو فیلم مسافران از زبان مرحوم جمیله شیخی میگه:ما همگی رویای همیم
استاد علی حاتمی تو فیلم مادر از زبان استاد امین تارخ میگه :شب رو باید بی چراغ روشن کرد
